kızın şarkısına eşlik eden ay

Doğamayan fikirlerin sancıları. Varoluşsal bozukluk ve 'grain'li gökyüzü. Toprak ve ay arasındaki boşlukta bulunmaya çalışan özgürlük kırıntısı. Fotoğrafların kendi oluşumunu tamamlamasıyla beraber gözlerim önüne serilen temalar bunlardı.

Nisan ayında biliyordum doğurmam gereken bir şeylerin olduğunu. Nereden geldikleri bir sırdı. Fikirler, benden önce kendilerini oluşturuyor, onayımı beklemeden kendi bağımsızlıklarını ilan etmek istiyorlardı.

Karnım aniden tekmelenmeye başlamıştı. Varlıklarını ancak acı çekerek hissedebiliyordum. Kendi ayakları üstünde durmak, yeryüzünü kendi enstrümanlarıyla deneyimlemek içindi her şey.

Sancılarım, fikirlerim ile aramdaki egemenlik mücadelesinin sebep olduğu gerilimden ibaretti. Lensime fışkıran ise bu çatışma sonucunda kendini tekrar doğuran fikirlerimin kendisiydi.